O descontrol das batidas
Medio Rural autoriza cazas de lobos en época de cría por exceso de poboación a pesar de non contar cun censo
No epílogo do seu mandato (xaneiro de 2009), o bipartito deixou listo un proxecto que pretendía regular a conflitiva situación do lobo en Galicia. Para alegría de sindicatos agrarios, gandeiros, ecoloxistas e cazadores, o que se bautizou como Plan de Xestión do Lobo, buscaba “pór fin” ás “carencias” do modelo de xestión entón vixente. Entre os seus obxectivos estaba “paliar os danos á gandaría mediante controis supervisados por Axentes da consellería”. A Xunta esixía evitar “salvo casos excepcionais”, a realización de batidas entre marzo e xullo, na época de cría da especie.
Os colectivos critican carencias no Plan de Xestión da especie
Durante os dous anos que o plan leva en uso, agrupacións como a Asociación para a Conservación e Estudo do Lobo ibérico (ASCEL) denunciaron que as cacerías se están realizado durante estes meses e que ademais, “a Consellería de Medio Rural non responde” cando se lle pregunta polos criterios para autorizala e para determinar que é “un caso excepcional”. O departamento de Samuel Juárez alega que as batidas permítense “cando se aprecia unha sobrepoboación” que pode xerar “unha gran tensión social”. Para iso, explica, realízanse “análises estatísticas de campo”, e “recontos de excrementos” co fin de determinar “a súa localización e grao de presenza”. Os colectivos implicados poñen isto en cuestión. Critican que a Xunta non conta cun rexistro de poboación do lobo co que comparar os resultados das análises, e que ademais, os datos que se manexan parten de estudos datados entre 1999 e 2003.
Un dos obxectivos do proxecto do bipartito era a realización de “programas de seguimento periódico da poboación do lobo en Galicia”.
Rubén Portas, membro de ASCEL, lamenta a ausencia de “transparencia e de concreción” por parte da Administración, que favorece que se concedan permisos sen “ningún tipo de control”, polo que “moitas veces mátanse lobos de modo inxustificado”. Ademais, este colectivo conservacionista subliña que “a alarma social non é o mellor exemplo de conflitividade”. Os sindicatos agrarios secúndano. “Utilizan partes de ataques de danos. Onde hai intensidade, extrapolan que hai moitos lobos, e non ten por que ser así”, comenta Jacobo Feijóo, secretario de desenvolvemento rural de Unións Agrarias. O círculo de críticas péchao Alejandro Lorenzo, cazador da zona de Pontevedra: “A Xunta autoriza practicamente todo”, denuncia.
En canto ao número de batidas, a consellería asegura que no que vai de ano permitíronse dúas na provincia da Coruña. Non concreta nin lugares nin datas. ASCEL manexa outros datos. Sostén que só na comarca de Barbanza autorizáronse tres durante o verán. Rubén Portas non se aventura a desmentir á Xunta, pero lembra que “as batidas teñen pouca publicidade pola súa banda”.
Ademais, Medio Rural afirma que nestes dous rastrexos abatéronse “dous exemplares resultados dunha hibridación”, o cal “obriga a continuar coas medidas para eliminar estes individuos”. Alejandro Lorenzo rí ao escoitar os argumentos que esgrime a Xunta. Non entende como fala de “hibridacións de lobos con outros cánidos” cando estas son “practicamente imposibles”. Explica que “a xerarquía social impídeo” e lembra que “unha das fontes alimenticias dos lobos é o can”, co que a reprodución entre as dúas especies non se concibe. Rubén Portas censura tamén que a identificación dos híbridos déixese en mans dos propios cazadores, cando é “unha actuación delicada” que “debe confirmarse con análises xenéticas”.
Daquel plan do bipartito obviouse tamén a creación dun “Foro galego sobre o lobo”, un “sistema de participación” dos sectores relacionados coa súa xestión en Galicia. Medio Rural asegura que “mantén unha liña aberta” cos colectivos a través de comisións provinciais, “que se reúnen a petición dos interesados”. Estes negan que polo momento se convocaron mesas de participación, o que segundo Portas, “mantén o resto do plan paralizado”.
A xestión do conflito por parte da Administración logrou que ecoloxistas, cazadores e gandeiros aparquen diferenzas e coincidan ao criticar que moitos dos propósitos do documento de 2009 caesen no esquecemento”.
{xtypo_feed}El País{/xtypo_feed}
